Je hoort het al zodra je de interventie kamer op komt op de afdeling radiologie. Het is net of ik een stel fietsfanaten over allerlei verschillende tandwieltjes, stuur, zadel, fietstochten en gps hoor praten. De termen vliegen over tafel. Namen van merken van draden, stents, ballonnetjes en nog veel meer materiaal wat gebruikt wordt om patiënten te helpen. Het klinkt allemaal heel technisch en ingewikkeld, ze zouden me zo alles kunnen wijsmaken, maar wat is het mooi om te zien hoe, soms na ploeteren en zweten, het doel wordt bereikt!
Voordat ik met de radiologie te maken kreeg tijdens mijn coschappen ging ik volledig mee in het idee dat een radioloog achter de computer thuis hoort. Mogelijk dat hij/zij wel een keer een patiënt ziet, zeker met bepaalde onderzoeken, maar echt opereren of ook maar iets wat daar op lijkt, nee dat paste niet in dat plaatje wat ik in mijn hoofd had. En of mij het tegendeel bewezen werd tijdens mijn stage op de interventieradiologie! Ik zal jullie mee nemen met een dag op de interventieradiologie.
Zo afgelopen week. Om 8 uur een soort dag start samen met de laboranten. We nemen door wat we vandaag gaan doen. Er staan 2 operaties op de planning. Twee patiënten met een verwijdde buikslagader, daar moet een prothese in. Een soort van buis om te voorkomen dat die verwijdde buikslagader een keer scheurt en heel hard gaat bloeden. Dit doen de interventie radiologen samen met de vaatchirurgen. Dus hup op naar de operatie kamers (OK). Door een klein gaatje in de lies weten de radioloog en de vaatchirurg in de slagader te komen. Met behulp van röntgenfoto’s kunnen ze zien waar ze moeten zijn en zo de prothese op de juiste plek plaatsen. Het is best een pittige taak die zo een paar uur kan duren. Het team moet al die tijd op de beide benen blijven staan, en dan zelfs twee keer.
Wanneer we terug zijn op de afdeling kunnen we snel een hapje eten voordat we gebeld worden over een patiënt met een niersteen. Door de niersteen kan de urine niet meer bij de blaas komen en blaast de nier zich langzaam op als een waterballon. De uroloog vraagt of wij een drain willen plaatsen om zo de nier een beetje rust te geven tot de niersteen is uitgeplast of door de uroloog is behandeld. Meteen daarna worden we weer gebeld, er is een patiënt met een maagbloeding. Door via de liesslagader een weg te vinden naar het bloedende vaatje en van binnenuit het lek te dichten, kunnen we de patiënt helpen. Hoewel het vaatje wat moeilijk te vinden was bij deze laatste patiënt, lukt het gelukkig wel!
We ronden af. Het is onderhand einde middag en we moeten ook nog een paar scans verslaan. Een lange en zware, maar ook hele interessante dag. En dan te bedenken dat de interventieradioloog misschien ook vannacht nog aan het werk moet als er weer een patiënt is met een bloeding of misschien met een herseninfarct. Zeker omdat het vaak om spoed gaat, zal een dag op de interventieradiologie denk ik nooit saai zijn! Ik ben heel benieuwd wat mijn volgende stagedag mij gaat brengen.